Os pesadelos son algunhas veces tan reais que custa saber se un está esperto ou non. Pero coidado… Ás veces o gran misterio é como conservamos o recordo do soño coma se fose real aínda que as probas dos pesadelos se esvaezan …
Era o típico sábado de inverno, un día de choiva e frío. Era xa noite pechada cando cheguei a casa. Estaba exhausto, botara todo o día a traballar e apenas durmira a noite anterior. Boteille a Michi a súa ración de comida que dous días antes lle reducira o veterinario por cuestión de sobrepeso; acto seguido fixen un bocadillo de tortilla para min. Hoxe non me apetecía acender a tele, prefería gozar do son da forte choiva batendo na ventá do salón. Cando acabei subín ao meu cuarto, púxenme o pixama e deiteime a durmir con Michi.
Amencera un día claro, os raios de sol que traspasaban as cortinas dábanme de cheo na cara, era unha sensación agradable, aínda así ía bastante frío. Como era cedo e non tiña nada que facer decidín quedar na cama, tapadiño, mirando pola ventá as nubes. Medio durmido , escoito como a porta do cuarto se abre pouco a pouco , e vexo unha figura humana entrar sixilosamente. Examínoa con atención, era unha muller, tiña un aspecto espantoso: unha pel de cor escura e apagada, o rostro inchado e a mirada sombría. Eu, atónito fágome o durmido coma se non me estivese decatando de nada, polo rabo do ollo vexo como a muller comeza a abrir os caixóns e os armarios, cada vez achegábase máis a min; nisto, quita unha corda e átame os pés á cama.
De repente a estraña muller salta sobre o colchón e queda a carón meu. Impactado á vez que aterrorizado, non sabía que facer, érame imposible mover os pés, as mans tíñaas por dentro das mantas e era demasiado precipitado movelas. Non era quen de berrar tampouco, pois sabía que ninguén me ía escoitar. A miña “visitante” mentres tanto cheirábame a cara, as meixelas, a fronte … Presa do pánico aínda tiven tempo a idear un plan que me podía salvar. Ela estirouse cara arriba para cheirarme o cabelo, non o pensei dúas veces … abalanceime sobre o seu pescozo e mordina con tanta forza que os meus dentes resgaron a carne da muller deixándoa morta no chan.
Quedei apampado, non cría o que acababa de ocorrer, volvinme a deitar na cama mirando ao teito, nervioso e hiperventilando, refregaba os ollos unha e outra vez. Pouco despois erguinme para desatarme os pés pero … non había corda, só estaba Michi esmagándome. Sorprendido, mirei para o chan para ver á muller, pero non estaba, busquei entre as sabas o charco de sangue que deixara despois de resgarlle todo o pescozo , pero só atopei un charco de suor na almofada. Todo fora un pesadelo, deses que che xogan unha mala pasada e fan cuestionarse a un mesmo se é un soño ou unha realidade.
Estaba famento, collín a bata, as zapatillas e baixei para facerme o almorzo, baixo as escaleiras e nada máis entrar na cociña case me dá algo, un vaso de zume de laranxa unas torradas con marmelo e un tazón de café esperábanme na mesa.
Que demos estaba a pasar !?
Sae da Cuncha 2016-2017 